‘Wie meet mag het zeggen’
Degene die het werk doet beslist niet meer hoe het moet worden gedaan. Die zeggenschap is verschoven naar de procesmanagers en kostenbeheersers. De omgekeerde wereld, eigenlijk.
In de huidige werkcultuur is het streven naar efficiëntie zodanig doorgeschoten dat voor ‘ervaringen, intenties en zingeving’ – dat wat het leven interessant maakt – geen ruimte is. Of de meetmanie de kwaliteit van het werk bevordert is twijfelachtig. Lees verder “Beroeps(z)eer”
Zwendeltaal en pr-middelen in de politiek
In de woorden van Hannah Arendt moet politiek een waarheidstrouwe poging zijn ‘de wereld te verwoorden’. Maar in die politiek neemt het aantal pr-mensen en mannetjesmakers toe die zich bedienen van metaforen, hyperbolen en suggestie om kiezers hun versie van de werkelijkheid te doen laten geloven.
In het essay ‘Liegen in de politiek’ beschreef filosofe Hannah Arendt een veel voorkomende vorm van cynisme in de wereld van de politiek als volgt: ‘Politiek bestaat voor de ene helft uit beeldvorming en voor de andere helft uit de kunst om mensen in het beeld te doen geloven.’ Lees verder “De halve waarheid is geen leugen”
De schijngestalten van de identiteitspolitiek
Mensen als Thierry Baudet die de burgers tegen alle rooskleurige statistieken in een identiteitscrisis proberen aan te praten, maken van de ‘plek van ontmoeting’ – het forum van de democratie – een lege plek.
Op 12 december 2017 veranderde voor sommigen het beeld dat zij van Nederland hadden op slag. Twee weken eerder had Thierry Baudet nog alarm geslagen: ‘We bevinden ons in een duizelingwekkend destructieproces. Troje brandt!’ Lees verder “Loos alarm in Troje”
Een soefi sust de duivel in slaap
Ondanks zijn hoge leeftijd was Johan Witteveen vastbesloten om begin februari naar India te reizen, voor een conferentie over universeel soefisme. Hij voelde een grote drang om te gaan, zeker nu met ‘America First’ en de Brexit een politiek van eigenbelang de wereld onder hoogspanning zet. Hij verlangde ernaar daarover in New Delhi Lees verder “Levenslessen van Johan Witteveen”
Vluchtelingenstroom – Het gewilde continent
Afrika en het Midden-Oosten worden voller, Europa wordt leger. Emigratie van zuid naar noord zal daarom verder toenemen. Valt Europa ten prooi aan wanorde? Of is er een positief verhaal? ‘Ik hoop op een Europa dat weer groot denkt in plaats van benauwd.’
‘Het weefsel erodeert’
Volgens ex-ombudsman Alex Brenninkmeijer verwart de overheid burgerrechten steeds vaker met een aanval op haar macht, en trekt zij daarom juist meer macht naar zich toe. ‘Dat is een aanmerkelijke verzwakking van de rechtsstaat.’
Als de macht trapt, dan is het naar beneden, waar meestal de burger staat. Toen Alex Brenninkmeijer in Amsterdam eens van de sokken werd gereden door een onbesuisde chauffeur van Parkeerbeheer ging hij bij de politie zijn beklag doen. Zijn fiets was kapot, zijn hand gewond Lees verder “Alex Brenninkmeijer over de verdeling van macht”
Ruim baan voor de auto
De auto staat symbool voor vrijheid. Een fijne illusie voor de automobilist, een gotspe voor de rest. De auto koloniseert de leefomgeving en bedreigt de veiligheid. Toch kruipt het bloed, over Franse weggetjes.
We hebben onze Citroën D Spécial uit 1974 onlangs ingeruild voor een ID 19 van nog tien jaar ouder. Beide auto’s zijn van het model dat beter bekend staat als ‘snoek’. Vraag niet naar de ratio achter dit besluit, want die is er niet. Vanuit utilitair oogpunt is het onverstandig Lees verder “Zelfbedrog met de DS”
‘Niemand doet alleen het goede’
Voor veel buitenstaanders bewijst de biecht dat de katholieke kerk nogal luchtig omgaat met waarheid en leugen. ‘Een banalisering van het christelijk bestaan’, vindt bisschop Gerard de Korte.
Een christen is volgens Hendrik Marsman een ‘laf deemoedsdier’, zijn kerk een ‘grote witwasfabriek’. Lees verder “Bisschop Gerard de Korte over zonde en verzoening”
Het keurslijf van de oneliner
Bijtend sarcasme, op de persoon gespeeld en bewust krenkend, verdringt in de politiek de milde ironie. Door de groeiende invloed van de tv-democratie en de spindoctor maken Kamerleden vooral nog voorgeprogrammeerde grappen.
De katholieke politicus Joseph Luns, veteraan op Buitenlandse Zaken en in de jaren zestig en zeventig een held van rechts Nederland, stond op een warme zomerdag bij een sluisje aan de Kagerplassen Lees verder “Vaarwel, ironie!”
